Op 7 februari hield ds. Wim Loosman een lezing over het leven van Vincent van Gogh als evangelist. De aanwezigen werden op een reis meegenomen door het leven van Vincent als evangelist onder de Belgische mijnwerkers in de Borinage. Na een korte theologische opleiding begon hij op 1 december 1879 als lekenpredikant bij de mijnwerkers. Hij trok zich het lot aan van de arme arbeiders, zozeer dat hij zijn professionele afstand verloor en met zijn werk moest stoppen. Na zijn eerste stappen als kunstenaar te hebben gezet in Etten, volgde een periode van 3 maanden in Drenthe. Zijn doel was om erkent te worden als kunstenaar door de Teekenmaatschappij. Wim liet aan de hand van diverse schilderijen en tekeningen zien, hoe zijn geloof en spiritualiteit doorwerkte. Ook kreeg hij affiniteit met het boeddhisme door het verpakkingspapier uit Japan. Deze gedachten en compositie verwerkte hij ook in zijn latere schilderijen. De drie christelijke tafrelen die hij schilderde getuigden van zelfopoffering. Hij schilderde het licht/zon als goddelijke aanwezigheid. Zijn motivatie om de getuigen van zijn geloof, lagen vooral opgesloten in zijn uitgangspunt om de mens centraal te stellen en niet de kerk. Een spanningsveld, dat hij had gevoeld in zijn relatie met zijn vader. Een Hervormde predikant die zijn opleiding in Groningen had genoten.
